گاهی وقتی دلت بد گرفته است و حال و حوصله‌ی هیچکس را نداری، هم صحبتی با رفقای نسبتا مجازی حالت را کلی بهتر میکند! برگرفته از سخنان میرزا‌ی‌ــمان که بگویم(!)، این دوستی ها کاملا مجازی نیستند.! شاید در بستری باشند که واقعی نمی نماید، ولی تاثیرات آن چه مثبت و چه منفی، در زندگی‌ـهای واقعی‌ـمان هم هست! حتی شده با خواندن یک کامنت، چند ساعتی را کاملا شارژ شوم! اصلا همین کامنت بازی‌ـهاست که باعث می شود لپ تاپم را گاهی یک هفته تا یک ماه خاموش نکنم! یا بعضی شب ها وسط فکر کردن به جوابِ کامنتِ طرفِ مقابلم خوابم ببرد و شاید ذهنم تا صبح به آن کامنت فکر کند! خلاصه خواستم بگویم که شاید اینستاگرام و توییتر و. بخشی از تفریحاتم باشند، ولی اینجا و افراد آن، بخشی از زندگی ام هستند؛ خوشبختانه همان بخشی که معمولا با آرامش‌ـم درگیر است و باید عرض کنم که کاملا عاشق این قسمت از زندگی هستم! :))
inspired by
همونجا وسط خیابون که داشتم پست نوزده‌سالگیِ پرتقال را میخوندم و یه لبخند گنده نشست روی لبم! با خودم گفتم که چقدر جالبه که واسه تولد دوست نسبتا مجازی هم اینقدر خوشحال میشیم! قطعا باید دوست‌ـشون داشته باشی که چنین اتفاقی بیفته دیگه، نه؟! باید دوست‌ـشون داشته باشی که وقتی چند روز نیستند، ناراحت بشی و وقتی ناراحتت میکنن، بیخیال نباشی، عوض‌ـش کاملا به هم بریزی! و وقتی روز تولدشون‌ـه خوشحال بشی :))
پرتقال خیلی خوبه و این رو توی چند ماه اخیر فهمیدم! پرتقال حالت رو میپرسه و بهترش میکنه! پرتقال خیلی خوب می نویسه و کلی هم پرانرژی‌ـه و نارنجی‌ـه.! و از اونهایی‌ـه که وقتی کامنت میدن خوشحال میشم! [خب، از این افراد زیاد نیستند، ولی همینقدر واسه یه دنیا کافیه :))]
تولدت مبارک پرتقال! امیدوارم هجده سالگی‌ـت، سال فوق العاده ای باشه واسه‌ـت و همه‌ـش لبخند و خنده و شادی! :))
درباره این سایت